Philip Island Pinguïns

’s Ochtends moeizaam en vroeg er weer uit om de laatste reisdag te maken. We zijn eerst in Lakes Entrance over een grote loopbrug naar het strand gelopen waar wij allebei heel groot Australië in het zand hebben geschreven (kijk maar naar de foto’s maar je ziet het jammer genoeg niet zo heel goed). Daarna zijn mama ik (fleur) en oma even gaan shoppen want mijn donkere spijkerbroek was een beetje gekrompen in de was (haha) en ik had nog maar 1 broek voor de komende 2 weken. Oma had weer een mooi en vooral warm vestje gekocht voor de koude dagen die er aan komen. Intussen gingen papa en ik (Stijn) het water bijvullen en de “waste” dumpen. Toen konden we eindelijk vertrekken. Toen weer 4 uurtjes in de camper gezeten, muziek geluisterd en gegamed. Het was inmiddels al 3 uur en we hadden nog steeds niet gegeten. Als je in Australië ergens naartoe wil duurt dat wel een tijdje. Mama ging dus onder het auto rijden alvast tosti’s maken. Snel inchecken bij onze laatste camperpark en papa deed een wedstrijdje met een kangoeroe (mama noemde het een eekhoorn haha). Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats bij de pinguïn parade gingen papa en oma kaartjes kopen terwijl mama de tosti’s ging BAKKEN (haha). Ze had het vuur een beetje te hard aan staan en toen ging (alweer) het brandalarm af. Ik (fleur) ging meteen op de brandmelder slaan en drukken omdat dat de vorige keer bij papa ook lukte. Het werkte!! (het ging eigenlijk vanzelf maar ik hielp hem een beetje door te slaan ). Snel de tosti’s opeten en door naar de Nobbies (waar de zeehondjes zitten), maar ze zaten een paar 100M verderop dus werden ze vervangen door 2.000.000 poepende, brutale en bovenal schreewlelijke (je kunt het wel raden) meeuwen. Oma liep weer mee met de 1mans marathon en sjeesde(met spellingscontrole) de meeuwen zo voorbij. Na een korte klopjacht op de steigers hebben we haar gevonden aan het einde van het pad. We zagen ook(tijdens de klopjacht) een paar pinguïns verstopt onder een steigertje en gingen toen naar de zeehondencam.(webcam(koste 5 dollar om te gebruiken)om mee op het eilandje , paar 100M verderop te kijken waarmee je ook 3 foto’s(ook 3,50 per stuk)kon maken van de zeehondjes)

Ik heb het getjekt(geen spellingscontrole) en de zin clopt(zelfde als hiernaast)als je een beetje fantasie hebt.
Toen reden we naar de pinguïnparade waar oma weer een souvenirshop leeg kocht. Toen gingen we met zijn allen alvast naar de pinguïn parade. Papa en mama gingen als eerst om een goed plaatsje te zoeken op de tribune terwijl Stijn nog even popcorn ging halen. Toen oma haar camera goed had verstopt (je mag geen foto’s maken van de pinguïns) gingen wij en oma ook naar de tribune. Na een half uurtje wachten in de kou kwamen de eerste pinguïns. Sunset 18.15 uur Meteen kwamen de Chinese en Japanse toeristen want die dachten dat ze zomaar even voor juffrouw Brigitte Oomens konden staan, maar daar kwamen ze snel genoeg achter dat dat niet zomaar gaat (haha). Na heel veel kleine pinguïns te zien waggelen naar de kant ,liepen we naar de andere kant van de duin om te kijken hoe de pinguïns naar hun holletjes liepen en hun jongen gingen zoeken. Het was echt super mooi om te zien en het was dus heel jammer dat je geen foto’s mocht maken. Toen we terug liepen naar het visitorcentre zagen we zelfs pinguïns de weg oversteken, keurig in een rij om naar hun holletjes in het centre te gaan. We zagen dat je een foto kon laten maken waarop het leek dat je met de pinguïns op de foto ging, dus dat wilden wij ook wel doen. Kijk maar naar de laatste foto. Lijkt toch net echt?! Toen reden we dwars door Philip Island en gingen nog snel even bij de Griek een overheerlijk broodje Gyros eten en toen snel terug naar de campsite. We gingen de camper poetsen en alle kleren inpakken want dit was onze laatste dag in de camper. Morgen rijden we naar ome John en vanuit daar brengen we de camper terug in Melbourne. Fleur en Stijn